Retro - "Dreamcar International Kortrijk"
Lotus Omega (1990-1992)

Opel Omega wordt Lotus Omega
Op de oldtimerbeurs 'Dreamcar International' was dit jaar (2015) een Lotus Omega te bewonderen. Een bijzondere Opel. Bij snelle berlines denkt men vaak aan de M-modellen van BMW, de AMG versies van Mercedes of de RS Audi's, maar er is een Opel - dat traditiegetrouw heel sportieve versies van zijn modellen heeft - die al deze berlines ver achter zich laat... Hij werd zelfs verkocht onder de naam Lotus.
Lotus Omega

Lotus onder GM-vlag
General Motors had in 1986 Lotus opgekocht en in die optiek was het niet onlogisch dat Lotus - dat vaak engineering deed voor andere merken - de Opel onder handen nam.
De wagen was alleen te verkrijgen in Imperial Groen, een heel donker groen, dat in de meeste gevallen zwart lijkt.
De Lotus Omega (In Groot-Brittannië : Lotus Carlton) had als basis de Opel Omega A (In Groot-Brittannië : Vauxhall Carlton), die in 1986 op de markt kwam als opvolger van de Opel Rekord (In Groot-Brittannië : Vauxhall Carlton). De Omega A werd geproduceerd van 1986 tot 1993 en had bij zijn voorstelling in 1986 een record Cw waarde van 0,28; een waarde die veel moderne wagens nog niet halen.
De Omega was in 1987 auto van het jaar geworden en op het einde van de levencyclus van de wagen werd het idee voor een supercar concreet. Eerst wou men een Senator bouwen met de motor van een Corvette ZR-1, maar dat botste op een veto van de Amerikanen. Een Lotus Senator met zo een V8 had eigenlijk ook tegen de filosofie van Lotus ingegaan : lichte auto's maken. Ook een Omega is dus al op het randje...
Opel Senator

Tot dan toe was de snelste Omega de Omega 3000, die voorzien was van een 3-liter (2969 cc) 6 cilinder motor met 24 kleppen.
Deze motor diende ook als basis voor de Lotus. Lotus vergrootte de cilinderinhoud tot 3615 cc en monteerde ook twee kleine Garrett Turbo's en een intercooler van het merk Behr. De krachtbron ontwikkelde 377 pk en 568 Nm.
De manuele ZF-versnellingsbak met zes gangen uit de toenmalige Corvette ZR-1 werd ingebouwd en de wagen bleef achterwielaangedreven - net zoals de gewone versies - maar maakte nu gebruik van de achterdifferentiëlen uit de Holden Commodore V8. Uiteraard gebeurden er aanpassingen aan de motor om het grotere vermogen aan te kunnen.

Speciaal ontwikkelde Goodyear banden
Er werden ook grotere wielen (17" met banden (Goodyear Eagles) met dezelfde samenstelling als deze voor de Lotus Esprit) en grotere remmen voorzien. De banden werden speciaal ontwikkeld voor de auto. Er werd gekozen voor 5 groeven in plaats van 7 groeven. De band met 5 groeven presteerde weliswaar iets slechter op nat wegdek, maar waren een volle seconde sneller bij de accerlatie...
Vooraan : 235/45 ZR17 met geventileerde schijven van 330 mm - achteraan 275/40 ZR17 (schijven 300 mm).
Van de Opel Senator werd de Servotronic stuurbekrachting en de zelfregelende ophanging (gecombineerd met de - door de pers geroemde - multilink achteras van de standaard Omega) geleend, zodat de wagen ook bij volle belasting en hoge snelheden stabiel bleef.
Uiterlijk werd er niet zo veel gewijzigd : bredere banden, een achterpoiler op de kofferklep, extra koelgaten in de motorkap, een bodykit en opvallende groen-gele Lotus-logo's aan de zijkanten, op de kofferklep en op de wielen. En uiteraard de naam : Lotus Omega. Alleen vooraan bleef het Opel (of Vauxhall) logo op de motorkap staan.
Lotus Omega

Snelste Berline
De auto was de snelste berline die op dat moment te krijgen was en behield die status lange tijd. En ook nu nog behoort deze auto tot de snelste die er zijn. Ook supercars hadden een lastige klant aan deze vierdeurs-bolide die plaats bood aan vier personen en hun bagage.
Een topsnelheid van (begrensd ?) 285 kilometer per uur (men sprak van 310 km/u onbegrensd) en een acceleratie van 0-100 km/u in net geen 5,3 sec en 11,5 seconden van 0-160 km/u. De acceleraties waren zo hevig, dat in het Britse parlement vragen gesteld werden omtrent de legaliteit van de auto. In eerste versnelling kon men doorgaan tot 89 km/u. 0-100 miles per uur en weer naar nul kon in 17 seconden...
BMW kon in 1998 pas weerwerk bieden met de M5 E39 met 400 pk...

In Hethel volledig gestript
De productie ging in 1990 in het Britse Hethel (Norfolk) van start onder de codenaam Type 104. Dezelfde gebouwen... waar ook de DeLorean ooit werd ontwikkeld.
Een gewone Omega 3000 - wel al in de specifieke groene kleur - loopt in Rüsselsheim van de band en wordt naar Hethel gebracht, waar de auto volledig gestript wordt. Motor, versnellingsbak, koeling, remmen, dus alle mechanische onderdelen die vervangen worden, gaan terug naar Rüsselsheim om in een nieuwe 'Lotus-Omega-in-spe' ingebouwd te worden.
Eens gestript wordt de ombouw gestart. Inzake carrosserie moeten alleen de achterste spatborden verbreed en aangepast worden. In het serie-model (zie de rode Omega 3000 verder) zijn deze immers recht, bij de Lotus zijn die afgerond. De voorste spatborden moeten enkel verbreed worden. De middentunnel wordt aangepast om de zesversnellingsbak te kunnen monteren. Daarna volgen de achterophanging, met gewijzigde geometrie, een extra arm en hoogteregeling. Vooraan krijgt de auto een breder spoor, door montage van andere driehoeken. Nadien wordt het interieur - met uitstekend sportstoelen in Conolly leder - teruggeplaatst en het elektrisch circuit gecontroleerd.

950 stuks
Er was een oplage van 1100 stuks voorzien, waarvan 20 voor België en Luxemburg. Maar uiteindelijk werden er slechts 950 exemplaren aan de man gebracht. 320 daarvan waren rechtsgestuurde Vauxhall Carltons. In 1992 werd de productie stopgezet.
De hoge prijs (€ 76.000 - 3.050.000 BEF in 1991), de crisis en een Britse publiek debat (waarbij tegen dergelijke auto's geageerd werd) zorgden dat het oorspronkelijk aantal niet gehaald werd.
Lotus Omega

Lotus
De wagen kan beschouwd worden als opvolger van de Lotus Cortina (1963), een Ford model door Lotus aangepakt en van de Talbot Subeam Lotus (1979).
Lotus Cortina Mk2
Talbot Sunbeam Lotus - Tony Pond - Manx 1976 (foto Wikipedia)

De Talbot Subeam Lotus werd in 1981 de laatste 'klassieke' (motor voorin, achterwielaangedreven) groep B die het WK Rally won bij de merken. In 1983 was de Lancia 037 de laatste tweewiel-aangedreven auto die het WK Rally won bij de constructeurs, maar deze wagen had een middenmotor.
In 1982 was de Duitser Walter Röhrl al de laatste geweest die met een tweewielaangedreven (Opel Ascona 400) het WK rally op zijn naam schrijf bij de rijders. Audi werd toen kampioen bij de constructeurs met de Quattro. In de laatste mache van het WK '84 - waar Opel maar 2 punt achterstand had op Audi - wou Röhrl niet meer starten. ..
Vanaf 1984 kwam definitief het tijdperk van de 4x4's in het WK Rally.
Opgepast, er zijn veel nep-Lotus Omega's : een Omega 3000 met het uiterlijk van de Lotus Omega. Voor de wagen op dreamcars werd net geen 30.000 euro gevraagd.

Andere snelle Omega's.
Naast de vermelde Omega 3000, die eerst als 12V (177 pk) en in 1989 ook als 24V met 204 pk op de markt kwam, was er ook nog de Opel Omega EVO 500, die door 'huistuner' Irmscher in opdracht van Opel gebouwd werd met het oog op deelname aan DTM. In straatversie haalde deze Omega een top van ongeveer 250 km/u, maar de circuitversie haalde bijna 300 km/u. De auto had een verstelbare voorspoiler en een snelheidsafhankelijke achtervleugel.
In principe dienden 500 auto's gebouwd te worden om homologatieredenen, maar er werden er slechts 320 gemaakt, aangezien vanaf 1994 de Opel Calibra werd ingezet als toerwagen. Er wordt geschat dat er hoogstens 200 exemplaren van de EVO 500 overgebleven zijn. Daarmee is de Evo 500 zeldzamer dan de Lotus.

Opel Omega 3000 (foto GM). Bemerk het rechte spatbord boven de achterste wielen.

Opel Omega Evo 500 (Wikipedia)

Omega Evo 500
Link naar Duitse Evo 500 club
29/12/2015